xələt

is. <ər.>

1. Bəxşiş, hədiyyə. Hərə bir cür xələt götürüb Eyvazı pişvaz elədilər. «Koroğlu». <Hacı Mehdi:> Sənə də bir yaxşı xələt verərəm. Ə. H.. <Bəşir:> Sona xala, oğlunu yola gətirmişəm. De görüm, mənə nə xələt verəcəksən? S. S. A.. // Toy, nişan mərasimlərində verilən hədiyyə. Novruz bayramında qız üçün bayram xələti, novbar meyvə, yemiş alıb göndərərdilər. H. S..

2. Bax xalat 2-ci mənada. Sonra üzün dörd nəfər hazırda olan pişxidmətlərə tutub dedi ki: – Xələti-şahanəni gətirin, qibleyialəmi geyindirin! M. F. A.. Ağ xələt bürünər, zərnişan geyməz; Heç kəsi dindirib keyfinə dəyməz. A. Ə.. Bir azdan sonra dəhlizdə böyük lampalar yandı, Əbülfət Mirzə əynində tirmə xələt qapını açdı. M. S. O..